Dual Panel1Geus kitu urang Epraim ngaromong ka Gidion, "Anjeun merangan urang Midian ku naon teu ngajak-ngajak? Asa teungteuingeun pisan anjeun ka kuring teh!" Maranehanana kacida ngarasa tugenahna.
2Ari saur Gidion, "Eta beubeunangan kuring, lamun dibandingkeun jeung beubeunangan aranjeun nu enggeus-enggeus, teu aya pisan hartina. Anu geus dipigawe ku aranjeun kaom Epraim, sanajan nu pangleutikna oge, leuwih gede hargana ti batan anu ayeuna dilakonan ku kaom kuring, kaom Abieser.
3Turug-turug ku berkahna kakawasaan Allah, aranjeun geus hasil niwaskeun dua gegedug Midian, Oreb jeung Seeb. Dibandingkeun jeung eta, beubeunangan kuring mah naon hartina?" Dijawab kitu mah lemper napsuna urang Epraim teh.
4Gidion jeung tilu ratus baladna geus nepi ka Walungan Yordan, geus mareuntas. Kacida carapeeunana teh, tapi terus bae ngudag musuh.
5Barang narepi ka desa Sukot, Gidion misaur ka urang dinya, "Cik ieu balad kuring bere dahar saeutik mah, geus lalungseeun. Mangkaning keur ngudag Raja Sebah jeung Raja Salmuna, rajana urang Midian."
6Kapala-kapala urang Sukot ngajawab, "Naha make kudu dibere dahar sagala? Nu diudagna oge, Sebah jeung Salmuna acan katewak."
7Waler Gidion, "Kitu, kitu! Engke, ana Sebah jeung Salmuna geus diselehkeun ka kami ku PANGERAN, aranjeun rek dibabukan ku cucuk jeung pulus meunang ngala ti gurun keusik!"
8Gidion kebat maju ka Penuel. Ka urang dinya oge anjeunna mundut kitu cara ka urang Sukot. Tapi jawabanana oge sarua jeung urang Sukot.
9Ku sabab kitu saur Gidion ka maranehanana, "Lamun kami engke mulang deui kalawan sehat sarta salamet, eta munara maraneh engke ku kami rek dirugrugkeun!"
10Sebah jeung Salmuna sabaladna araya di Karkor. Baladna, suku-suku bangsa gurun keusik tea ngan kari 15.000 urang deui; 120.000 serdaduna geus tiwas.
11Gidion majuna nyandak jalan anu malipid ka gurun keusik, wetaneun Nobah jeung Yogbeha. Der balad musuh teh didodoho, ditarajang.
12Dua rajana, Sebah jeung Salmuna kabur, tapi terus diudag sarta beunang ditawan, baladna paburisat.
13Waktu Gidion mulih jurit, nyandak jalan anu ka Heres,
14anjeunna nangkep hiji budak ngora urang Sukot lajeng dipariksa. Seug eta budak ngora teh nuliskeun sakabeh ngaran kapala urang Sukot. Kabehna aya tujuh puluh tujuh urang.
15Ti dinya Gidion sumping ka Sukot, sarta kieu saurna ka urang dinya, "Maraneh kamari ieu nolak pamenta kami. Aringet keneh? Ceuk maraneh, balad kami anu geus lalungse teh teu perlu dibere dahar, dumeh Sebah jeung Salmuna acan katewak. Tah ieu Sebah jeung Salmuna!"
16Ti dinya anjeunna nyandak cucuk jeung pulus anu ti gurun keusik tea, dianggo ngababukan kapala-kapala urang Sukot.
17Kitu deui munara anu di Penuel tea ku anjeunna dirugrugkeun, sarta sakabeh lalaki urang dinya ditumpes.
18Gidion mariksa ka Sebah jeung Salmuna, "Kumaha perkara jelema-jelema anu ku maraneh dipaehan di Tabor?" Jawabna, "Rupana sarua jeung anjeun, ulatna ulat anak raja."
19Saur Gidion, "Eta teh dulur-dulur kami, dulur-dulur saindung. Lamun heug ku maraneh teu dipaehan mah kami sumpah, maraneh oge ku kami moal nepi ka dipaehan."
20Geus kitu anjeunna miwarang Yeter, putrana anu cikal, saurna, "Paehan ku hidep eta dua raja teh!" Tapi putrana henteu terus nyabut pedang. Asa-asa, kawantu murangkalih keneh.
21Ari ceuk Sebah jeung Salmuna ka Gidion, "Atuh ku anjeun bae sorangan kuring teh paehan. Da eta mah pagawean kolot." Tuluy maranehanana ku Gidion dipaehan. Ari perhiasan-perhiasanana anu disimpen dina beuheung ontana ku Gidion dirampas.
22Geus kitu urang Israil mihatur ka Gidion, "Anjeun bae atuh nyepeng pamarentahan, anjeun saturun tumurun. Anjeun parantos ngabebaskeun kuring ti urang Midian."
23Waler Gidion, "Kuring teu hayang jadi pamingpin. Anak kuring oge moal daekeun. PANGERAN bae pamingpin aranjeun mah."
24Tapi saurna deui, "Tapi aya sarupa pamenta kuring, nya eta anting-anting beunang aranjeun ngajarah tea." (Urang Midian memang mararake anting emas, sakumaha galibna bangsa-bangsa gurun keusik lianna.)
25Ceuk maranehanana, "Mangga seja kasanggakeun, suka lilah pisan." Bar maranehanana ngamparkeun sagebar lawon, tuluy anting-anting jarahan teh diteundeunan ka dinya.
26Beuratna anting-anting anu katampa ku Gidion meh dua puluh kilogram, jaba perhiasan-perhiasan, kongkorong, jeung jubah wungu urut raja Midian kitu deui kongkorong-kongkorong onta.
27Eta emas ku Gidion didamel arca sesembahan, dipernahkeunana di desana, di Opra. Ti dinya urang Israil mungkur ti Allah tuluy nyembah ka eta arca. Gidion sakulawargina jadi kasasabkeun ku eta arca.
28Urang Midian geus eleh ku urang Israil, geus teu mangrupa deui ancaman. Ti dinya tanah teh kerta opat puluh taun lilana, nepi ka Gidion pupus.
29Gidion geus mulih ka desana, tetep tumetep calikna di dinya.
30Putrana aya tujuh puluh, kawantu geureuhana loba.
31Di Sekem ge aya selirna saurang. Ti eta selir kagungan putra hiji, jenenganana Abimelek.
32Gidion putra Yoas pupus dina yuswa kacida sepuhna, dikurebkeunana di makam Yoas ramana, di Opra, desa kaom Abieser.
33Sanggeus Gidion pupus, urang Israil henteu satia deui ka Allah, ngabarakti ka Baal-baal. Maranehna nyieun Baal ngaranna Baal Berit, eta anu ku maranehna dipiallah.
34Maranehna geus tara ngabakti deui ka PANGERAN Allahna, anu ngabelaan maranehna ti sakabeh musuh di sakurilingeunana.
35Jeung taya pisan rasa tumarimana ka kulawarga Gidion, najan anjeunna sakitu bumelana ka urang Israil.