1Sawisé kuwi aku banjur weruh Sang Cempé nglèthèk sègel sing kapisan. Lan aku krungu pangucapé makluk papat mau salah siji, swarané kaya gludhug: "Padha delengen!"
2Aku nuli namataké lan weruh ana jaran putih. Sing nunggang nyekel gendhéwa lan dienggoni makutha. Banjur maju kaya wong sing menang perangé.
3Sang Cempé nuli nglèthèk sègel sing kapindho, aku krungu makluk kang kapindho ngucap: "Delengen!"
4Tumuli ana jaran liyané maju, ulesé abang mbranang, ditunggangi wong sing kaparingan pangwasa nyirnakaké katentreman sing ana ing bumi, supaya wong-wong padha patèn-pinatènan. Mulané wong mau kaparingan pedhang gedhé.
5Sang Cempé nuli nglèthèk sègel katelu. Aku krungu makluk katelu ngucap: "Delengen!" Aku namataké lan weruh jaran ireng, ditunggangi wong nyekel timbangan.
6Aku nuli krungu swara kaya saka ing tengah-tengahé makluk papat mau. Pangucapé: "Gandum seliter kanggo opah sedina, lan jagung telung liter kanggo opah sedina. Nanging aja ngrusakaké wit-wit zaitun lan kebon anggur!"
7Sang Cempé nuli nglèthèk sègel kapat, aku krungu makluk sing nomer papat ngucap: "Delengen!"
8Aku nuli weruh ana jaran ulesé pucet ditunggangi wong jenengé Pati. Wong mau dietutaké déning Kratoning Pati. Padha kaparingan pangwasa matèni seprapating bumi srana pedhang, pailan, pageblug sarta srana kéwan-kéwan galak.
9Nalika Sang Cempé nglèthèk sègel kelima, aku weruh ing sangisoring mesbèh ana nyawané para wong sing wis padha dipatèni merga saka pangandikané Allah lan merga saka enggoné padha martakaké pangandika mau.
10Nyawa-nyawa mau padha nguwuh-uwuh swarané sora: "Dhuh Sang Kristus ingkang Mahakwaos, ingkang Mahasuci tuwin Mahasetya. Ngantos mbénjing menapa enggèn Paduka ngadili tiyang ingkang wonten ing bumi, kanggé males anggènipun sami mejahi kawula?"
11Nuli nyawa-nyawa mau padha kaparingan jubah putih siji-siji, lan didhawuhi supaya padha lerem sawetara mangsa engkas, nganti cacahé wong sing nunggal pegawéan karo wong-wong kuwi lan sedulur-seduluré sing iya bakal padha dipatèni kaya dhèwèké mau, genep.
12Bareng Sang Cempé nglèthèk sègel sing kanem, aku nuli krasa ana lindhu nggegirisi. Srengéngéné dadi ireng kaya karung areng, lan rembulan dadi abang kaya getih.
13Lintang-lintang ing langit padha rontog tiba ing bumi, kaya wohing wit anjir sing isih mentah padha rontog katempuh ing angin gedhé.
14Langit nuli nglunthung kaya kertas digulung, lan sakèhing gunung sarta pulo padha ngalih saka panggonané.
15Para raja ing bumi, para penggedhé lan para pemimpining prejurit, para wong sugih lan para pangwasa, sakèhing batur-tukon lan wong merdika kabèh padha umpetan ana ing guwa-guwa lan ing sela-selaning gunung watu.
16Wong-wong mau padha kandha karo gunung-gunung lan watu-watu mau: "Aku padha jugrugana lan aling-alingana, supaya aku padha ora kapirsan déning Panjenengané kang lenggah ing dhampar lan kena ing bebenduné Sang Cempé mau.
17Sebab wis tekan dina paukumané Panjenengané kang lenggah ing dhampar lan Sang Cempé; mangka ora ana sing kuwagang nadhahi."
Bahan Renungan: SH - RH - ROC
Download
Alkitab ANDROID
Kamus Alkitab
Kamus Bahasa
Kidung Jemaat
Nyanyikanlah Kidung Baru
Pelengkap Kidung Jemaat
Alkitab.mobi
Copyright
Alkitab.SABDA.org
Android.SABDA.org
SABDA.APP
BaDeNo
Bantuan
Single Panel