Dual PanelBuku gulungan
1Aku terus weruh nèk sing njagong nang dampar mau tangané tengen nyekel buku gulungan. Buku mau njaba-njero kebek tulisan lan diségel karo ségel pitu.
2Aku uga weruh mulékat sing gedé-gagah. Mulékat iki ngomong nganggo swara banter: “Sapa sing pantes nglèntèki ségel-ségel iki lan mbukak bukuné?”
3Nanging ora ènèng wong nang swarga apa nang bumi apa nang sak ngisoré bumi sing bisa mbukak buku gulungan kuwi lan ndelok njeroné.
4Aku terus nangis kelara-lara, awit ora ènèng wong sing bisa mbukak buku mau lan matya isiné.
5Terus ènèng pinituwa ngomong marang aku: “Aja nangis! Delokké, singa turunané Yudah, turunané ratu Daved, wis menangké lan bisa nglèntèk ségel pitu mau lan mbukak bukuné gulungan.”
6Aku terus weruh Tyempé ngadek nang sak tengahé dampar lan kauripan papat lan para pinituwa. Tyempé mau kétoké kaya wis dibelèh. Tyempé mau sunguné pitu lan matané pitu, yakuwi rohé Gusti Allah pitu sing dikongkon budal nang sak lumahé bumi.
7Tyempé mau terus maju lan nampani buku gulungan mau sangka tangan-tengené sing njagong nang damparé.
8Kadung kuwi wis klakon, kauripan papat lan pinituwa patlikur terus sujut nang ngarepé Tyempéné. Saben pinituwa nyekel harep lan mangkok emas isiné menyan, yakuwi pandongané para sutyi.
9Terus pada singi kidung anyar, tembungé: “Kowé pantes nampa buku gulungan lan nglèntèk ségel-ségelé. Awit Kowé wis dipatèni lan nganggo patimu Kowé wis nebus manungsa sangka saben taler, saben basa, saben negara lan bangsa, kanggo Gusti Allah. Wong-wong mau mbok dadèkké turun-turunané ratu, dadi imam-imam sing ngladèni Gusti Allah, sing uga bakal nyekel pangwasa nang bumi.”
10(5:9)
11Aku terus weruh lan krungu swarané mulékat sing èwon-èwon okèhé. Pada ngadek ngubengi damparé, kauripan papat lan para pinituwa.
12Para mulékat mau pada ngomong nganggo swara banter, tembungé: “Tyempé sing wis dibelèh pantes nampa pangwasa, kasugihan, kaweruh lan kekuwatan, kahurmatan, kaluhuran lan pamuji.”
13Aku terus krungu sakkèhé kauripan sing nang swarga lan nang bumi lan uga sing nang sak ngisoré bumi lan nang segara, pantyèn sak ènèngé urip kabèh pada singi, tembungé: “Kaluhuran lan pamuji marang sing njagong nang dampar lan marang Tyempéné, kahurmatan lan kekuwatan slawas-lawasé.”
14Lah kauripan papat mau terus pada semaur: “Amèn.” Para pinituwa terus pada sujut lan memuji.