Dual Panel1Di padataran Moab peuntaseun Yordan nampeu ka Yeriho, PANGERAN nimbalan deui ka Musa,
2"Parentahkeun ka urang Israil, sina marere tempat ka urang Lewi di tanah milikna masing-masing, boh kota-kota keur tempat tinggalna, boh sampalan-sampalanana.
3Barere tempat urang Lewi teh keur padumukanana, kitu deui sampalan-sampalan keur sapi jeung ingon-ingon sejenna.
4Ari tanah sampalanana kudu dibere ti semet luareun kuta nagara, panjangna ka kulon, ka wetan, ka kidul, ka kaler, masing-masing kudu 450 meter,
5jadi pasagi anu panjang sisina masing-masing 900 meter, di tengah-tengahna pikeun kotana.
6Jeung urang Lewi teh kudu dibere genep kota suaka, pigeusaneun kabur jelema anu tas maehan teu kahaja. Jaba ti eta kudu dibere opat puluh dua kota deui,
7jeung tanah-tanah sampalanana. Jadi jumlahna opat puluh dalapan kota.
8Reana kota urang Lewi di saban kaom gumantung kana legana wewengkon tiap kaom."
9PANGERAN ngandika deui ka Musa
10pikeun urang Israil, "Di mana maraneh geus meuntasan Walungan Yordan jeung geus aya di tanah Kanaan,
11kudu milih tempat-tempat anu cocog dijieun kota suaka pikeun panglumpatan jelema anu maehan teu dihaja.
12Ari geus aya di dinya mah bisa salamet tina pamales baraya jelema anu dipaehan tea. Jelema anu dituduh maehan teu meunang dipaehan lamun perkarana can dipariksa di pangadilan umum.
13Tangtukeun genep kota suaka,
14tilu di wewengkon wetaneun Yordan, tilu di tanah Kanaan.
15Eta kota-kota suaka meunang dipake nyalindung ku saha bae, ku urang Israil atawa ku urang asing anu ngadon tetep di Israil atawa anu ngan sawatara waktu. Saha bae anu maehan teu dihaja, kudu muru salah sahiji kota kitu.
16(35:16-18) Anu maehan ku pakarang tina beusi, batu atawa kayu, eta memang maehan, kudu dipaehan.
17(35:16)
18(35:16)
19Baraya landes jelema nu dipaehan tea meunang maehan eta jelema. Lamun eta jelema kapanggih, meunang dipaehan.
20Kitu deui jelema anu ku sabab ceuceub seug nyuntrungkeun atawa maledog nepi ka paeh,
21atawa nonjok batur nepi ka paeh, eta memang maehan, kudu dipaehan. Baraya landes jelema anu dipaehan tea meunang maehan eta jelema. Lamun eta jelema kapanggih, meunang dipaehan.
22Tapi bisa jadi aya anu teu kahaja maehan jelema anu teu dipikangewa, naha dibantingkeun atawa dibaledog ku naon bae.
23Atawa bisa jadi aya anu ngaragragkeun batu teu barang tenjo heula, nepi ka ngalantarankeun jalma nu lain musuhna paeh, padahal taya maksud kitu.
24Dina hal-hal kawas kitu, jalma anu maehan teh kudu dibawa ka pangadilan umum. Pangadilan umum kudu ngabela, ulah mihak ka baraya anu maot anu niat ngabales.
25Patina kudu dijait ku pangadilan umum, ulah dibikeun ka baraya jelema anu ku manehna dipaehan. Nya eta kudu dibawa deui ka kota suaka tempat nyalindungna, lilana nepi ka Imam Agung anu keur jeneng harita tilar dunya.
26Tapi upama kaluar ti kota suaka panyalindunganana
27sarta seug dipaehan ku baraya jelema anu dipaehan tea, eta nu ngabales teh hukumna lain maehan.
28Ku sabab kitu anu boga dosa maehan teh kudu tetep aya di kota suaka panyalindunganana nepi ka Imam Agungna tilar dunya. Sanggeus kitu kakara meunang balik.
29Ieu pikukuh teh pikeun maraneh turun-tumurun, di mana bae.
30Jelema anu didakwa maehan, kakara bisa dinyatakeun salah jeung dihukum paeh, lamun perkarana bisa dibuktikeun ku dua saksi. Saksi saurang teu cukup pikeun ngabuktikeun yen eta dakwaan teh bener.
31Anu maehan kudu dipaehan, sarta hukumanana henteu bisa ditebus ku duit.
32Jelema anu keur mubus di kota suaka teu meunang diidinan mere duit ngarah diidinan balik ka imahna, sapanjang Imam Agung can tilar dunya.
33Upama hal eta dirempak maraneh sarua jeung nganajisan ieu tanah. Maehan teh nganajiskeun ieu tanah. Taya jalan pikeun nyucikeunana deui iwal ti ku pati jelema anu maehan tea.
34Jadi pacuan maraneh nganajisan ieu tanah enggon maraneh, sabab Kami PANGERAN aya di dieu jeung urang Israil."