MASMUR 142; Pandongane wong kang kaoyak-oyak
1Kidung piwulang anggitane Prabu Dawud, nalika ana ing guwa; sawijining donga. (142-2) Aku nyebut marang Sang Yehuwah kalawan swara sora, kalawan swara sora anggonku nyenyuwun marang Pangeran Yehuwah.
2(142-3) Pangadhuhku dakesokake ana ing ngarsane, karubedanku dakaturake marang Panjenengane.
3(142-4) Manawi manah kawula nglentrih, Paduka nguningani lampah kawula. Wonten ing margi ingkang kawula ambah, tiyang wau sami masangi jiret kawula kalayan singidan.
4(142-5) Kawula mulat manengen sarta milang-miling, boten wonten tiyang satunggal kemawon ingkang mreduli dhateng kawula; papan pangungsen kawula sampun ical, boten wonten tiyang satunggal-tunggala ingkang ngupadosi kawula.
5(142-6) Dhuh Yehuwah, kawula nyebut dhumateng Paduka, unjuk kawula: “Paduka punika papan pangauban kawula, inggih panduman kawula wonten ing nagarinipun tiyang gesang!”
6(142-7) Paduka mugi karsaa nilingaken pasambat kawula, amargi kawula sampun lungkrah sanget, Paduka mugi karsaa nguwalaken kawula saking tiyang ingkang sami ngoyak-oyak kawula, amargi kekiyatanipun nglangkungi kawula.
7(142-8) Kawula mugi Paduka luwari saking pakunjaran supados sageda ngalembana asma Paduka. Para tiyang mursid sami badhe ngepang kawula, manawi Paduka nandukaken kadarman dhateng kawula.